بود و نمودِ زنان در جهانِ “برنجینِ” واقعیت و جهانِ “زرینِ” شاهنامه – در روز ملی فردوسی
(ویدیوی کامل این برنامه را میتوانید در یوتیوب مشاهده فرمائید.)
https://youtu.be/9GoXPmJZeBY
بنیاد فرهنگی ژاله اصفهانی هر ماه نشست هایی برای معرفی، نقد و بررسی کتاب های داستانی، تحقیقی و تاریخی و نیز آشنایی عمیق تر با مشاهیر شعر و ادب زبان فارسی برگزار می کند.
در برنامه این ماه و در روز ملی فردوسی، 25 اردیبهشت، خانم دکتر مهری بهفر، شاهنامه پژوه، نویسنده و استاد دانشگاه، نتیجه پژوهش های خود در شاهنامه را زیر عنوان «بود و نمودِ زنان در جهانِ “برنجینِ” واقعیت و جهانِ “زرینِ” شاهنامه» ارائه میکنند و به سئوالات مخاطبین پاسخ خواهند گفت.
این برنامه روز یکشنبه 15 مه 2022 برابر با 25 اردیبهشت 1401 ساعت 5 بعد ازظهر بوقت انگلستان، 8:30 شب ایران و 12:00 ظهر شرق آمریکا و کانادا، در فضای مجازی و با استفاده از نرم افزار زوم، برگزار خواهد شد.
برای
ورود به جلسه شماره شناسائی جلسه، 82928681286، را وارد
نرم افزار زوم کنید. اگر زوم را روی کامپیوتر یا موبایل
خود ندارید میتوانید از لینک زیر استفاده کرده و از طریق مرورگر اینترنتی (Web Browser) به جلسه وارد شوید:
https://us02web.zoom.us/j/82928681286
این برنامه همزمان از فیسبوک بنیاد نیز پخش خواهد شد: https://www.facebook.com/jalehesfahani.bonyad
در باره سخنران:
مهری بهفر، شاهنامه پژوه، نویسنده، دکترا دررشته زبان و ادبیات فارسی و استادیار دانشگاه، سردبیر نشریهٔ ویژهٔ معرفی کتاب و ترویج کتابخوانی «رود» و عضو هیات علمی دانشگاه است.
از وی پیشتر کتاب «بازتاب»، نقدی بر برخی از آثار ادبیات داستانی معاصر ایران، «عشق در گذرگاه‌های شب‌زده»، بررسی تطبیقی عاشقانگی در شعر معاصر و کلاسیک ایران، و مقالاتی در زمینه شاهنامه، ادبیات روایی و جستارهایی دربارهٔ زنان در متن و فرهنگ منتشر شده است.
شاهنامهٔ فردوسی، تصحیح انتقادی و شرح یکایک ابیات، مجموعه‌ای است دربردارندهٔ طیفی از دانسته‌های بایسته برای فهم شاهنامه و تمعق در آن؛ از ریشه‌شناسی واژگان، بررسی تعابیر، اصطلاحات، کنایات متن و شرح لغات و طرح نکات فقه‌اللغوی تا بررسی درونمایه‌های اساطیری و مقایسه‌ٔ آن با متون همزمان و ناهمزمان با شاهنامه که سرانجام به ارائهٔ گزارشی از هر بیت می‌رسد.
این اثر که تصحیحی جدید از متن شاهنامه است، مبتنی بر روش «بینابینی» و توجه تامّ به ضبطِ «اکثر نسخِ» کتابت شدهٔ پیش از نیمه قرن هشتم است.
اما هویت و شخصیت اصلی این اثر، در مقایسه با آثار دیگر در این زمینه، در گروِ درکِ توامان‌بودن و جدایی‌ناپذیری امر تصحیح و شرح است.
مصاحبه شرق در مورد اثر اخیردکتر بهفر:
“مهری بهفر بیش از دو دهه است که پروژه گسترده تصحیح انتقادی و شرح «شاهنامه» فردوسی را آغاز کرده و اخیرا دفتر ششم «تصحیح انتقادی و شرح یکایک ابیات شاهنامه فردوسی» در نشر نو منتشر شده است. کار بهفر درواقع تصحیح تازه‌ای از «شاهنامه» فردوسی بر اساس مهم‌ترین دستنویس‌های موجود است و جز این، او به شرح تمام ابیات «شاهنامه» پرداخته همراه با شرح واژگان و ابیات شاهنامه و ریشه‌شناسی دقیق واژگان متن. دقت و گستره وسیع کار بهفر در این اثر به گونه‌ای است که می‌تواند امکان‌های تازه‌ای پیش‌روی پژوهش و نقد «شاهنامه» قرار دهد. به مناسبت انتشار دفتر ششم این مجموعه با مهری بهفر درباره مسائل و دشواری‌های تصحیح و شرح «شاهنامه» و متون کلاسیک گفت‌وگو کرده‌ایم و البته به موارد حائز اهمیت دیگری هم پرداخته‌ایم. بهفر در بخشی از این گفت‌وگو درباره ضرورت و اهمیت نقد صحبت کرده و به طور مفصل به موضوع «نقد شفاهی» پرداخته که در فقدان یک سنت انتقادی قدرتمند شکل گرفته و در بعدی وسیع گسترش و اهمیت یافته است. او همچنین معتقد است که برخلاف تصور رایج انقطاعی میان ادبیات کلاسیک و ادبیات امروز ما وجود ندارد حتی اگر پیوستگی میان آنها آشکار نباشد. اما بخش دیگری از این گفت‌وگو، به فضای مردسالارانه یا به تعبیر بهفر غلبه ذهنیت «مردمهتربین» در پژوهش‌های ادبی مربوط است و بهفر، هم به خود این مسئله پرداخته و هم تجربه شخصی‌اش را بازگفته است. بر اساس آنچه فردوسی در بیت‌های پایانی «شاهنامه» آورده، بیستم‌وپنجم اسنفد را می‌توان روز اتمام سرایش «شاهنامه» دانست.”
