بزرگداشت گلی ترقی با حضور نویسنده
بنیاد فرهنگی ژاله اصفهانی و نویسندگان و هنرمندان بنام، دانشجویان و دوستان خانم گلی ترقی، یک عمر خدمات ادبی ایشان را پاس میدارند.
این برنامه آنلاین وبا شرکت سخنرانانی از کشورهای مختلف برگزار میشود و برای تماشای عموم بطور زنده ، روز یکشنبه از ساعت 13 تا 14:30 بوقت لندن، از فیسبوک بنیاد پخش میشود.
برای دیدن برنامه درروز و زمان اعلام شده به فیسبوک بنیاد مراجعه کنید:
https://www.facebook.com/jalehesfahani.bonyad
بیوگرافی گلی ترقی
گلی ترقّی در ۱۷ مهرِ ۱۳۱۸ در تهران زاده شد. پدرش لطف‌الله ترقّی مدیر مجلهٔ ترقی بود. گلی ترقی در شمیران به مدرسه و سپس دبیرستان انوشیروان دادگر رفت. در ۱۹۵۴ پس از به پایان رساندن سیکل اول دبیرستان به آمریکا رفت. ۶ سال در آمریکا زندگی کرد و در رشته فلسفه فارغ‌التحصیل شد و از آنجا که زندگی در آمریکا را دوست نداشت به ایران بازگشت. پس از بازگشت، به داستان‌نویسی روی آورد. او ۹ سال در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تدریس در رشته شناخت اساطیر و نمادهای آغازین پرداخت و سپس به فرانسه رفت. مهدی یزدانی‌خرم در بخشی از یادداشتش با انتشار روایتی تلخ از زندگی این روزهای گلی ترقی نویسنده مطرح ایرانی و خالق رمان «درخت گلابی» نوشت:«گلی خانم ترقی در خانه سالمندان تنهاست…
اولین مجموعه داستان‌اش به نام من هم چه‌گوارا هستم در ۱۳۴۸ توسط انتشارات مروارید منتشر شد. پس از انقلاب به فرانسه رفت و در آنجا هم به نوشتن ادامه داد. یکی از داستان‌های او به نام بزرگ‌بانوی روح من، به فرانسه ترجمه شد. در ۱۹۸۵ این داستان به‌عنوان بهترین قصه سال در فرانسه برگزیده شد.
در نخستین داستان‌های گلی ترقی شخصیت آدم‌ها بیمارگونه، ناامید، ناتوان و تنها و منزوی هستند که از همه چیز بیم دارند، سرخورده‌اند و رابطه‌ای با اجتماع ندارند، چرا که اغلب مردم جامعه را نادان و سطحی می‌بینند. ترقی پس از سال ۱۳۵۷ داستان‌های تامل‌برانگیزی مانند «بزرگ‌بانوی روح من»، «اتوبوس شمیران» و «خانه‌ای در آسمان» نوشته است که نمونه‌های برجسته ادبیات داستانی معاصر ایران هستند. آثار او به‌جز خواب زمستانی، به‌صورت داستان کوتاه بوده است.
ترقی برنده دومین دورهٔ جایزه بیتا به سال ۲۰۰۹ است.
لیست کتابها را در ویکی پیدیا ببینید که متن بالا هم از آنجا گرفته شده است.
